Deskundigen zeggen dat corona een endemische ziekte is geworden. En dus net zoiets als de griep. Nou, zo voelde het ook. Ik hoop dat met het naderende voorjaar (en daarop kan ik niet meer wachten!), corona ook meer naar de achtergrond zal verdwijnen. Volgens mij hebben we daar als samenleving allemaal behoefte aan.
Een reden voor mij om de vlag uit te steken, in elk geval. Maar daarom noemde ik deze column niet zo. Nee, de vlag mag wat mij betreft uit vanwege het goede nieuws dat ABN AMRO als eerste grootbank verklaart altijd een leefgeld- en beheerrekening te zullen openen. Daartoe aangespoord door onze jarenlange inzet, maar zeker ook door de uitspraak tegen Rabobank. Een uitspraak die ik met interesse had gelezen en erover had geschreven. Meteen toen ook de bestuurder van het bewindvoerderskantoor opgezocht, om alles van haarzelf te horen.
Dat is, denk ik, Horus ten voeten uit. We verdiepen ons, gaan gesprekken aan, zoeken contact met banken en overheden en schuwen, indien nodig, de confrontatie ook niet. In januari zagen een flink aantal organisaties in dat wij kennelijk wat te bieden hebben en zo konden wij veel nieuwe leden verwelkomen. Dat is voor mij reden om de vlag uit te steken.
Dat doe ik wel voorzichtig en niet te uitbundig. Het speelveld om ons heen verandert. Daar zijn wij onderdeel van en dat vraagt ook van ons om herijking van onze standpunten en positiebepaling. In mijn waarneming worden gemeenten steeds belangrijkere spelverdelers, ook voor ons vakgebied. Te vaak vind ik ons, als branche, nog gepositioneerd tegenover de gemeenten. Ik ga er liever naast staan. Met hen kijken wat nodig is of wat anders kan. Ook als dat impact heeft op onze branche. Daarvoor moeten we niet weglopen. Ik kom liever niet in de situatie dat er over ons besloten wordt – ik beslis dan liever mee. Op die manier heb ik ook ingestoken in het onderzoek dat nu plaatsvindt naar de beloning van beschermingsbewindvoerders. Een onderzoek dat eindelijk van de grond is gekomen – overigens ook na lang aandringen van ons als branchevereniging. Ik zal er later op terugkomen, maar dit onderzoek gaat niet alleen om de beloning, maar vooral, wat mij betreft, over wat we met z’n allen verwachten van beschermingsbewindvoerders. En: van elkaar verwachten.
Het speelveld verandert ook door de voorgenomen fusie van NBPB en NBBI, de meest directe ‘collega’s’. Alhoewel de partijen ook aangeven dat er toch vooral één branchevereniging zou moeten zijn, zijn wij nu niet uitgenodigd om aan de fusiebesprekingen mee te doen. Ergens wringt dat: de branche is te klein om meerdere brancheverenigingen te herbergen. Het is ook een verdeel- en heersspel waar niemand wel bij vaart. Horus staat er zelf prima voor. Financieel gezond en we bereiken steeds mooiere resultaten voor onze leden, voor jullie dus. Desalniettemin is het wel goed ons scherp af te vragen hoe zich ons vakgebied van wettelijk vertegenwoordigers en inkomensbeheerders zal gaan ontwikkelen en welke partners in dat kader goed bij ons passen. Ideeën zijn welkom! Mail mij gerust op gertboeve@horus.nl.
Deze blog verscheen eerder in de nieuwsbrief van Horus
