Extreem weer

Op het moment dat ik dit voorwoord schrijf, is het buiten nog ‘slechts’ 25 graden. Extreme warmte heeft weerslag op mijn persoonlijke welbevinden. Ik hou niet van hoge pieken en dalen. Ik ben een seizoenenmens, hou van de afwisseling en wacht deze keer met smart op het dalen van de temperaturen, het vallen van de bladeren, de prachtige herfstkleuren, de regen en wind. Hopelijk komt er een heerlijke koude en sneeuwrijke winter.

Net zoals mijn drang naar afwisseling in de seizoenen, heb ik ook een drang naar keuzemogelijkheden in mijn werk. Het geweldig mooie beroep dat ik mag uitoefenen. Geen dag is hetzelfde en iedere ochtend laat ik mij graag verrassen. Ik zie en voel wat er gebeurt om ons heen; geen storm in een glas water, maar het zijn harde windvlagen die onze economie op dit moment belagen en grote invloed hebben op de meest kwetsbare mensen: onze doelgroep. Ook wij als wettelijk vertegenwoordigers zitten in ‘slecht weer’; velen van ons moeten roeien met de riemen die ze hebben en bij anderen maakt de financiële druk dat er andere keuzes gemaakt moeten worden.

We moeten voorkomen dat we te selectief gaan worden en daarbij de meest intensieve casussen niet meer kunnen accepteren. Wij samen moeten laten zien hoeveel betekenis ons beroep heeft. Er wordt op dit moment te veel negatief gepraat en we moeten constant in de verdediging.
Dat voelt niet fijn. De overheid geeft niet thuis, al doet Horus enorm zijn best de opening voor een inhoudelijk gesprek te vinden. Interesse in bewindvoering is ver te zoeken, staat niet op het programma.
Niet alleen moeten we blijven zoeken naar openingen in de samenwerkingen met andere brancheorganisaties, maar ook als bestuur en leden de handen in elkaar slaan en naar buiten inzichtelijk maken wat de toegevoegde waarde is van een wettelijk vertegenwoordiger. 
 
The day after
Gisteravond hadden wij hier in het uiterste zuiden te maken met forse regenval. In amper anderhalf uur ontstonden sinkholes, stonden tankstation in de buurt onder water en waren scholen gesloten. Gelukkig zat ik zelf hoger gelegen en droog. Ik wel.
 
Ik zie de metafoor. Het weer is onvoorspelbaar en veroorzaakt veel problemen bij lager gelegen objecten. Onze maatschappij verkeert ook in extreem, onvoorspelbaar weer. Bij ons geen lager gelegen objecten, maar mensen.
Denken jullie mee in hoe wij onze doelgroep kunnen blijven beschermen in deze storm, zodat zij kunnen blijven genieten van de mooie kleuren en kunnen uitkijken naar een nieuw seizoen? Niet met angst voor wat er gaat gebeuren. Niet in dat bootje moeten blijven zitten dat onbestuurbaar ronddobbert, wachtend op hulp.
Hoe gaan we ons sterk maken hiervoor?

Deze blog verscheen eerder in de nieuwsbrief van Horus