Systeemreset (?)

Het systeem van beschermingsbewind knelt. Kennelijk. Want alhoewel jullie, als leden, je dag in dag uit inzetten voor jullie cliënten, wordt er op verschillende plekken gezaagd aan de stoelpoten. Jullie stoelpoten.

Neem het regeerakkoord. Er moeten zwaardere eisen worden gesteld aan beschermingsbewindvoerders. Niet dat er een analyse ligt wat er dan zoal mis is met de kwaliteit van bewindvoerders…..
Zo zie ik ook partijen vooruit kijken naar de nieuwe Schuldenwet. Sommigen zouden graag zien dat via deze wet gemeenten veel meer regie kunnen voeren. Sommigen fluisteren zelfs dat de wet mogelijk gebruikt gaat worden om het schuldenbewind onmogelijk te maken.

Nu begrijp ik best wel wat gemeenten drijft. Ik beschouw gemeenten ook als onze partners. Beschermingsbewindvoerders zijn, net als mentoren, curatoren en inkomensbeheerders trouwens, partners in het lokale sociale (en zorg) domein. Onze cliënten zijn per slot ook hun inwoners. Vraag is alleen of veel meer gemeentelijke regie, of zelfs het door gemeenten laten uitvoeren van schuldenbewinden, zal leiden tot betere en goedkopere resultaten. Ik waag het te betwijfelen.

Zo langzamerhand begint ook een beeld te ontstaan dat de convenanten die gemeenten met bewindvoerders sluiten, ook een systeemreset zijn. Laatst hoorde ik van een gemeente die vier keer per jaar overleg wilde met aangesloten bewindvoerders en daarnaast nog schriftelijke rapportages verlangt. Wow! Hoe moet dat als je maar 17 of 22 uur per jaar mag schrijven? Ik vind dat gemeenten daar geen of zeker weinig oog en oor voor hebben. Het Rijk trouwens ook niet.

Dit betoog moet trouwens niet worden uitgelegd dat ik niks wil, gemeenten niet begrijp of dat alles tot op de laatste cent vergoed zou moeten worden. Ik maak mij wel zorgen. Werken als bewindvoerder is meer dan alleen geld verdienen - je wil van betekenis zijn. En ja, dat doen ook onze leden op verschillende manieren. Met heel veel tot voldoende inzet. Maar met nog meer druk van buiten, wordt het wel moeilijk om voldoende kwaliteit te kunnen bieden.

Daarom een appèl op Rijk, gemeenten en rechtspraak: laten we met elkaar in gesprek gaan. Wat willen we met beschermingsbewind en wat verwachten we over en weer van elkaar. Horus zit aan tafel!

Deze blog verscheen eerder in de nieuwsbrief van Horus